Uprawa w systemie recyrkulacji posiada wiele zalet. Jednak minusem jest to, że systemy recyrkulacji wymagają większej precyzji oraz dokładniejszego monitorowania odżywek i roślin.
Uprawa bez podłoża ogrodniczego ma z punktu widzenia hodowcy szereg zalet. Najważniejsze z nich to wysoki poziom kontroli, bardziej efektywne zużycie wody i brak strat podłoża (NFT). Jednak minusem jest to, że systemy recyrkulacji wymagają większego zaangażowania. Wynika to z faktu, że w systemach recyrkulacji zmiany mogą wystąpić bardzo szybko; składniki odżywcze bezpośrednio wpływają na plony i odwrotnie. Zbyt późne lub niewłaściwe działanie natychmiast spowoduje bezpośrednie i negatywne skutki.
Używanie systemów recyrkulacji
W porównaniu z uprawą na podłożach z dużym buforem wody i składników pokarmowych, takich jak ziemia ogrodnicza lub włókna kokosowe, systemy recyrkulacji wymagają dokładniejszego monitorowania odżywek i roślin. Gdy system upraw ma mały bufor składników odżywczych lub nie ma go wcale, zmiany roztworu odżywczego mają na niego bezpośredni wpływ.
Rośliny reagują na odżywki niewiarygodnie szybko; w ciągu jednego dnia roślina, która wygląda zdrowo, może zwiędnąć z powodu braku wody. Dlatego rośliny i odżywki należy obserwować i sprawdzać regularnie. Do osiągnięcia dobrych wyników są oczywiście niezbędne odpowiednie składniki odżywcze.
Na zapewnienie odpowiednich substancji odżywczych w systemach recyrkulacji duży wpływ mają następujące czynniki:
- Skład mineralny odżywki
- Zawartość zbiornika składników odżywczych
- Kwasowość odżywki (pH)
- Zawartość składników odżywczych (EC)
- Temperatura (wody i powietrza)
- Jakość wody
Zbiornik składników odżywczych
W systemach recyrkulacyjnych zbiornik składników odżywczych musi być regularnie sprawdzany i uzupełniany, a także wymieniany w razie potrzeby.
Jest to niezbędne, aby zapobiec niedoborom i nagromadzeniom soli.
Częstość, z jaką odżywka musi być wymieniana, zależy od intensywności upraw oraz od rozmiaru zbiornika. Zbiornik na odżywkę musi zawierać co najmniej 5 litrów płynu na roślinę. Im więcej dostępnej odżywki na roślinę, tym mniejsze będą wahania wartości pH i EC.
W normalnych warunkach odżywka powinna być wymieniana co 7 do 14 dni. Jeżeli nie zostanie wymieniana na czas, wymagana równowaga pomiędzy różnymi składnikami odżywczymi zostanie poważnie zachwiana. Elementy odżywcze — takie jak wapń, magnez, siarczany, sód czy chlorki — będą gromadzić się jako pierwsze.
Nie będzie to miało wpływu na przewodnictwo elektryczne! Składniki takie jak azot i fosforany zostaną zużyte jako pierwsze, co może powodować niedobory. Objawi się to na większych liściach, które mogą stać się całkiem żółte (niedobory azotu) lub pokryć się purpurowymi plamkami (niedobory fosforanów). Nagromadzenie sodu i chlorków spowolni wzrost.
Zbiornik składników odżywczych wymaga uzupełniania do poziomu początkowego pomiędzy dniami, w których odżywka jest wymieniana. Zacznij uzupełniać zbiornik po zużyciu 25 do 50% roztworu odżywczego. Najlepiej jest stosować odżywkę o połowie mocy odżywki początkowej.
W warunkach, w których problemem jest parowanie, najlepiej uzupełniać zbiornik wodą wodociągową. Dzieje się tak w przypadku, gdy temperatura jest wysoka, a wilgotność niska. W ten sposób parowanie przestanie być problemem, a przewodnictwo elektryczne odżywki nie będzie nadmiernie wzrastać.
Biorąc pod uwagę fakt, że odżywka musi być regularnie wymieniana, nie jest to system całkowicie zamknięty. Można używać filtrów odwróconej osmozy do usuwania nagromadzeń soli takich jak sód i chlorki, co zmniejszy częstość, z jaką trzeba wymieniać odżywkę.
