Przędziorki atakują wiele upraw na całym świecie. Istnieje grubo ponad 1200 gatunków przędziorków, z których ponad sto można uznać za szkodniki, a około dziesięć to poważne szkodniki roślin. Najbardziej znaną i problematyczną odmianą przędziorka jest Tetranychus urticae (powszechnie zwany przędziorkiem chmielowcem). Przędziorek ten potrafi bardzo szybko się rozmnażać, co umożliwia mu dokonywanie znacznych szkód w bardzo krótkim okresie czasu.
Dodatkowo posiada ssące szczękoczułki przypominające igłę. Przędziorek chmielowiec żywi się poprzez penetrację tkanki rośliny za pomocą swoich szczękoczułków. Duże populacje mogą pokrywać swoimi sieciami całe rośliny. Sieci te umożliwiają przemieszczanie się przędziorków. Jako że pajęczaki te są bardzo małe, mogą bez problemu przechodzić przez wywietrzniki.
Skrótowe informacje o szkodnikach
- Co to są przędziorki?
- Przędziorki nie są owadami i w rzeczywistości są bardzo ściśle związane z pająkami. Należą one do gromady pajęczaków Arachnida.
- Jak je rozpoznać?
- Przędziorki zazwyczaj snują jedwabne sieci. Gdy zaatakują liście rośliny, uszkadzają jej tkankę, pozostawiając żółtawe i martwe ślady, które ulegają koalescencji do czasu zainfekowania całgo liścia. Liść zmieni kolor na żółty, zwiędnie i ostatecznie opadnie. Istnieją również inne odmiany przędziorków, które nie tworzą sieci i żyją w pękach roślin, gdzie szkody są niewidoczne aż do rozkwitu.
- Jak zwalczać?
- Przędziorki mają kilku naturalnych wrogów, których można wykorzystać do regulowania populacji.
Cykl biologiczny przędziorka
Każda samica przędziorka chmielowca składa 10-20 jaj dziennie i 80-120 w ciągu całego cyklu życia trwającego do czterech tygodni. Jaja te w większości utrzymują się na jedwabnych sieciach. Sześcionożne larwy wylęgają się po 3-15 dniach. Na początku są niemalże bezbarwne, z jaskrawymi czerwonymi oczami. Larwy przechodzą proces wylinki trzy razy w ciągu 4-5 dni – stają się protonimfami, następnie deutonimfami i ostatecznie postaciami dorosłymi. Zarówno protonimfa, jak i postać dorosła posiadają osiem odnóży.
Ślady szkodników
Podstawowymi śladami szkodników będą małe, żółtawe lub białawe plamki, przede wszystkim wokół głównej żyłki i większych żył liści. Jeśli plamy te będą się powiększać i łączyć ze sobą, puste komórki sprawiają, że niektóre obszary na liściu uzyskują biały lub srebrzysto-przezroczysty wygląd.
Jak zapobiegać szkodnikom?
Aby ograniczyć ryzyko i szybkie rozprzestrzenianie się plagi przędziorków, staraj się utrzymywać niską temperaturę (<25 °C) i wyższą wilgotność (>60 %), co spowalnia tempo reprodukcji. Wyższa wilgotność jest również wskazana dla naturalnych wrogów przędziorków. Należy utrzymywać obszary upraw w czystości i usuwać opadłe liście. Ważne jest odpowiednie nawadnianie gleby, ponieważ odwodnione rośliny są bardziej podatne na uszkodzenia. CANNACURE może być rozpylany na rośliny aby zapobiec przędziorkom.
Rozwiązania służące kontroli szkodników
W przypadku zauważenia przędziorków (łatwych do rozpoznania dzięki jedwabnym sieciom pokrywającym liście), należy usunąć zaatakowane liście. Roślinę należy dokładnie obmyć za pomocą specjalnego płynu składającego się z alkoholu i mydła. Powtarzaj tę czynność kilkakrotnie w ciągu tygodnia albo użyj naturalnych produktów, takich jak np. CANNACURE.
Gdy leczenie produktami na bazie wody nie daje pożądanych skutków, usuń sieci odkurzaczem. Można też wykorzystać naturalnych wrogów przędziorków: drapieżne roztocza, biedronki, drapieżne insekty i sieciarki.
